Puur en zonder onzin
Voordat Ed en Mathilde met de Kaaskamer begonnen, was hij op zoek naar zijn passie. En zoals dat bij hem past ontdekte hij dat door van alles uit te proberen. Zo werkte hij vanaf zijn veertiende bij de groenteman op de hoek, terwijl hij overdag nog naar de mavo en later naar de leao ging. Klanten helpen in een winkel leek hem zo leuk dat hij zijn middenstandsdiploma haalde en bij de groenteafdeling van een grote supermarkt ging werken. Naast de verkoop trok de marketing hem ook en zo werd hij marketingmedewerker bij een inkoopcentrale van en voor boeren en advertentieverkoper bij een regionale krant. Toch beviel het werken met zijn handen hem beter en werd hij kok, chauffeur, hovenier en bouwde hij meubels en houten bijgebouwen.
Toen hij in 2013 samen met Mathilde een kaaswinkel kon overnemen, was hij meteen enthousiast. Ook de naam was direct duidelijk, een combinatie van hun achternamen Ed Hooimeijer en Mathilde Klomp.
En hier kan Ed zijn ei kwijt door alles wat hij geleerd heeft toe te passen bij het in- en verkopen van kaas. En vanachter de toog, zijn favoriete plek in de winkel, door te vragen: ‘Kan ik je ergens mee helpen?’
Bij de inkoop zorgt hij er voor dat het assortiment niet te breed wordt: ‘Het moet wel op de planken passen. Anders raken klanten en ik het overzicht kwijt.’
En natuurlijk let hij op de kwaliteit: ‘Echt met smaak.’ En daar doet hij veel moeite voor. Zo komen iedere woensdag verse kaasjes uit Rungis, de grootste versmarkt van Parijs. Nieuwe kazen vindt hij in een van zijn kaasboeken, bij proeverijen of als Mathilde en hij op pad gaan of op vakantie zijn. Hij omschrijft zichzelf en het assortiment in de winkel als nieuwsgierig, eigenwijs en puur.
Zo glundert hij als hij vertelt hoe ze zelf kaas uit Zwitserland importeren. Na eerst 25 zelfkazende boeren aangeschreven te hebben, reageerden er acht. Na proeven en heen en weer mailen komt er nu ieder jaar in november een grote kist met 380 kilo bijzondere Zwitserse kazen van een van die boeren. En al die kazen komen van koeien die hoog in de bergen gras en kruiden eten. Wij zouden het biologische kaas noemen. Een term die deze boer niet kent, omdat alle kazen van deze koeien en hun melk komen. ‘Zulke mooie producten zonder onzin wil ik in onze winkel verkopen, nog minstens tien en misschien wel twintig jaar. Als het even kan samen met het team van mensen met wie ik nu werk.’
Wanneer Ed niet in de winkel is, gaat hij graag de natuur in, wandelen of fietsen op zijn gravelbike. Het liefst alleen, om even weg te kunnen mijmeren of na te denken over kaas en de winkel.
En als hij eenmaal thuis is, trekt hij eerst zijn favoriete vest en sokken aan. En dan verdwijnt hij in de keuken met een klassiek Belgisch biertje. En bereidt hij, als zoon van een handelaar in specerijen, een verse, pure maaltijd zonder conserveermiddelen, barcodes of zoals hij het noemt ‘ zonder onzin’.
